استفاده‌ی محققان از هوش مصنوعی و اطلاعات شتاب‌سنج برای نرخ ضربان قلب و ذخیره‌ی عمر باتری

شباهت Apple Watch و Nokia Plus OX در چیست؟ هر دوی آن ها حسگرهای پالسی اکسیمتری را دریافت می‌کنند که ضربان قلب را با استفاده از سیگنال فتوپلتیسموگراف (PPG)، انقباض و انبساط مویرگ‌ها را بر اساس تغییرات حجم خون اندازه‌گیری می‌کنند. این دیوایس بسیار دقیق به میزان کمی برق نیاز دارد، چراکه مبتنی بر نور است و سیگنالی را به داخل پوست فرستاده که به یک فتودیود بازتاب داده می‌شود.
یک جایگزین برای صرفه‌جویی در باتری، احتمالا شتاب‌سنج‌ها هستند، حسگری که معمولا در گوشی‌های هوشمند، ساعت‌های هوشمند، و ردیاب‌های ورزشی که می‌توانند شتاب غیرگرانی را اندازه‌گیری کنند، پیدا می‌شوند. مقاله‌ای منتشر شده توسط محققین مرکز سلامت فیلیپس و دانشگاه بریستول در وب‌سایت arxiv.org، الگوریتم یادگیری ماشینی را توضیح داده که قادر به پیش‌بینی نرخ ضربان قلب تقریبا به صورت انحصاری با استفاده از حسگرها است و عمر دیوایس پوشیدنی متصل به آن را افزایش می‌دهد.
محققان نوشتند "حسگرهای PPG به طور متوسط تا ۵ هزار برابر بیشتر از شتاب‌سنج در یک گجت پوشیدنی انرژی مصرف می‌کنند که مانع از عمر طولانی مدت باتری می‌شود." آن ها اضافه کردند، همانطور که استفاده از شتاب‌سنج‌ها در حال افزایش است و در هر دیوایسی احتمالا یک حسگر ضربان قلب وجود دارد، ما علاقمند به لحاظ کردن عملی شدن استفاده از شتاب‌سنج به عنوان ابزار پیش‌بینی ضربان قلب هستیم.