هک کردن راحت بازی های اندروید با برنامه GameCih
آموزش ساخت پهباد کوچک در خانه!!
Apple سری جدید Mac خود را در ۲۷ اکتبر معرفی خواهد کرد
10 شغل تکنولوژی مربوط به آینده که باور نخواهید کرد که واقعا وجود دارند
950 میلیون دستگاه اندرویدی در خطر هک شدن از طریق پیام رسانی
دانشمندان تراشه ای اختراع کرده اند که می تواند پرواز سوسک ها را در کنترل بگیرد
اوج خلاقیت در چهارمین نمایشگاه پرینترهای سه بعدی
سوپر ربات چینی به راحتی با مردم ارتباط برقرار می کند
گوگل در پی کشف هیولای افسانه ای
اشک شوق: چاپگر 3D به مادر نابینا امکان داد تا پسر خود را ‘ببیند’
به گزارشی از ABC News، تا چندی پیش در فضای مجازی، تصاویر کودکان در دنیای واقعی به اشتراک گذاشته می شد. اما در ماه های اخیر شاهد تصاویر مادران و عکس هایی از سونوگرافی در صفحات اینترنت هستیم. این در حالی است که یکی از روانشناسان دانشگاه وسترن سیدنی، خوان آرلاندو، می گوید این تصاویر می تواند برای کودکان بسیار آسیب زننده باشد.
شاید تاکنون شاهد بوده باشید که بزرگتر ها دوربین گوشی را به کودکان خردسال می دهند تا از خود و آن ها عکس بگیرند و کمتر کودکی است که کار با دوربین گوشی های هوشمند را تا حدی بلد نباشد. به طور متوسط از هر کودک تا سن 5 سالگی، 200 عکس در فضای مجازی وجود دارد.
حال باید گفت که 200 عکس از یک کودک در اینترنت بسیار زیاد است. پدر مادر با ژست گرفتن فرزندشان در تصویر او را تشویق می کنند. به او یاد می دهند که در هنگام عکس گرفتن خود را مرتب کند، لبخند بزند، به گریه اش خاتمه دهد و تمیز باشد. این کار برای کودک دو دنیا را ایجاد می کند: دنیای واقعی و دنیای مجازی. حال او یاد خواهد گرفت تا در دنیای واقعی معمولی باشد و برای بهتر به نظر رسیدن در فضای مجازی تمام تلاش خود را به کار ببندد. کودکی که در حال غذا خوردن با دست است و هنگامی که دوربین را می بیند قاشق در دست می گیرد و یا کودک دختری که در حال کندن موی عروسک خود است و به محض دیدن دوربین عروسک را نوازش می کند. در نتیجه کودک یاد می گیرد که درعکس ها یک ستاره باشد، نه در دنیای واقعی! در نتیجه با دو زندگی در دو فضا، دو شخصیت نیز در پی ایجاد خواهد داشت.
اما جنبه منفی دیگر آن است که پدر و مادرهایی نیز علاقه زیادی به ثبت تصاویر با ژست های مزحک فرزند خود دارند و تصاویری را از انجام کارهای کودکانه او ضبط می کنند. حال تصور کنید یک کودک 12 ساله با انتشار تصاویر یک دهه قبل خود در میان دوستان مدرسه ای خود روبرو می شود. نتیجه این کار احساس سرخوردگی و شرم خواهد بود. چراکه والدین او را به انجام کاری احمقانه و ضبط ویدئو تشویق کرده اند.
شاید تاکنون شاهد بوده باشید که بزرگتر ها دوربین گوشی را به کودکان خردسال می دهند تا از خود و آن ها عکس بگیرند و کمتر کودکی است که کار با دوربین گوشی های هوشمند را تا حدی بلد نباشد. به طور متوسط از هر کودک تا سن 5 سالگی، 200 عکس در فضای مجازی وجود دارد.
حال باید گفت که 200 عکس از یک کودک در اینترنت بسیار زیاد است. پدر مادر با ژست گرفتن فرزندشان در تصویر او را تشویق می کنند. به او یاد می دهند که در هنگام عکس گرفتن خود را مرتب کند، لبخند بزند، به گریه اش خاتمه دهد و تمیز باشد. این کار برای کودک دو دنیا را ایجاد می کند: دنیای واقعی و دنیای مجازی. حال او یاد خواهد گرفت تا در دنیای واقعی معمولی باشد و برای بهتر به نظر رسیدن در فضای مجازی تمام تلاش خود را به کار ببندد. کودکی که در حال غذا خوردن با دست است و هنگامی که دوربین را می بیند قاشق در دست می گیرد و یا کودک دختری که در حال کندن موی عروسک خود است و به محض دیدن دوربین عروسک را نوازش می کند. در نتیجه کودک یاد می گیرد که درعکس ها یک ستاره باشد، نه در دنیای واقعی! در نتیجه با دو زندگی در دو فضا، دو شخصیت نیز در پی ایجاد خواهد داشت.
اما جنبه منفی دیگر آن است که پدر و مادرهایی نیز علاقه زیادی به ثبت تصاویر با ژست های مزحک فرزند خود دارند و تصاویری را از انجام کارهای کودکانه او ضبط می کنند. حال تصور کنید یک کودک 12 ساله با انتشار تصاویر یک دهه قبل خود در میان دوستان مدرسه ای خود روبرو می شود. نتیجه این کار احساس سرخوردگی و شرم خواهد بود. چراکه والدین او را به انجام کاری احمقانه و ضبط ویدئو تشویق کرده اند.
