با کوچک‌تر شدن حسگرها، دیافراگم‌های بزرگ‌تر تأثیری بر روی کیفیت عکس نخواهند داشت

درطی چندین سال گذشته تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند توجه بیشتری به اپتیک‌هایی که در گوشی‌های هوشمند خود استفاده می‌کردند، داشتند. این شرکت ها از دیافراگم‌های گسترده‌تر برای عملکرد بهتر در نور کم بهره می‌بردند.
به عنوان یک رفرشر، زمانی که همه چیز با هم برابر هستند، دیافراگم گسترده‌تر به معنی عملکرد بهتر در نور کم و عمق کم میدان است (اثر بوکه). مشکل عکاسی گوشی‌های هوشمند اینجاست که در این دستگاه‌ها به ندرت همه چیز با اندازه‌ی حسگر برابر است.
برای روشن شدن موضوع توضیحات بیشتر با ارائه ی مثالی درباره‌ی دو گوشی که از نظر فناوری شبیه فرض شده‌اند، همراه خواهد بود به جز دیافراگم یا اندازه‌ی حسگرهای‌شان. اگر دو گوشی اندازه‌ی حسگر برابری داشته باشند، تلفن همراهی با دیافراگم گسترده‌تر بهتر خواهد بود. اما به همین ترتیب، اگر دو تلفن دیافراگم مشابه داشته باشند، تلفنی با حسگر بزرگ‌تر برنده است و اگر هر دو متغیر و متفاوت باشند، می‌تواند همه چیز را خراب کند. بنابراین دو عکس گرفته شده با F1.8 و F3.5 بر روی Pixel 2 با هم مقایسه شدند. مدل دوم دارای حسگر میکرو چهار سوم بزرگتری نسبت به نمونه‌ی اول است. با وجود دیافراگم بزرگتر بر روی Pixel 2، دوربین میکرو چهار سوم دارای قدرت محو تصویر قوی‌تری است. دلیل این است که حسگر میکرو چهار سوم به لطف سطح مسطح بزرگتری از تراشه‌ی CMOS، عکس‌های شفاف‌تری می‌گیرد. 
اعتقاد بر این است که اندازه ی حسگر Pixel 2، به میزان۱/۲.۵۵ اینچ یا کوچکتر است و تمام این موارد برای این ذکر شدند که این برای تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند بسیار معمول است که ادعای دیافراگم‌های وسیع‌تری را می‌کنند درحالی که اطلاعات درباره‌ی اندازه‌ی حسگر را نادیده می‌گیرند.
اما چرا سازندگان به دنبال استفاده از حسگرهای کوچکتر هستند؟ البته که باریک‌تر می‌باشند. حسگرهای بزرگ‌تر نیاز به لنزهای بزرگ‌تر دارند و اغلب نیازمند اجزای بزرگتری برای ویزگی‌هایی همچون ثبت کننده‌های اپتیکی تصویر دارند.