جوراب هایی که با استفاده از ادرار باعث انتقال جریان می شوند

احتمال آخرین کاری که هرکس علاقه مند است برای شارژ کردن اسمارتفون خود انجام دهد ، ادرار کردن در جوراب است! ولی به نظر می رسد این کار عجیب یکی از روش های شارژ کردن باشد. گروهی از محققان مرکز زیست انرژی دانشگاه بریستول انگلستان در حال انجام آزمایشاتی پیرامون جورابی هستند که قادر است از ادرار ، به کمک سلول های سوختی میکروبی کوچک شده، برق بسازد. نتایج به صورت سیگنال های بیسیم توسط یک فرستنده به کامپیوتر انتقال می یابد.
این سلول های سوختی البته تازگی ندارند و این اولین آزمایش این گروه به سرپرستی پروفسور Ioannis Ieropoulos در این رابطه نیست. در سال 2013 ، آن ها موفق شدند یک تلفن همراه را به کمک این سلول های سوختی میکروبی روشن کنند. هرچند که این آزمایش در مقیاس رومیزی انجام شد. این تیم اکنون ادعا می کند که جوراب طراحی شده ، " اولین سیستم خودکفای قدرت گرفته از یک ژنراتور پوشیدنی بر پایه ی فناوری سلول های سوختی میکروبی است".
کلید این اتفاق ، سلول های سوختی میکروبی ای هستند که مواد آلی را مستقیما به الکتریسیته تبدیل می کند. این سلول ها از میکروارگانیسم های ناهوازی استفاده می کنند که با غذا خوردن (در این مثال ، ادرار) از خود الکترون منتشر می کنند.توسعه ی  این سلول ها در 30 سال گذشته جریان داشته است اما به خاطر مشکلاتی در بزرگ کردن مقیاس آن ها برای تولید مقدار قابل توجه انرژی هنوز کاربرد تجاری گسترده ای پیدا نکرده اند. با این حال امکان رسیدن به میزان کاربردی ای از انرژی با متصل کردن  چند سلول سوختی کوچک به هم وجود دارد.
در مورد این جوراب ، سلول های سوختی نرم در نوعی پابند مخفی شده اند. همچنین یک تلمبه که با الهام از قلب یک ماهی ماقبل تاریخ ساخته شده در پاشنه ی جوراب تعبیه شده است. علت استفاده از این ساختار این است که میکروب های موجود در سلول های سوختی باید در آن به گردش در بیایند تا زنده بمانند تا تولید مثل  کنند و در سوخت و ساز موثری داشته باشند و دچار مشکل نشوند. همزمان با راه رفتن شما ، این دستگاه از حرکات کشش و فشار استفاده می کند تا ادرار را در بین سلول های سوختی میکروبی به گردش درآورد. به گفته ی این تیم ، این سلول ها انرژی کافی برای ارسال سیگنال به یک گیرنده در کامپیوتر هر دو دقیقه یکبار را ممکن می سازد.

پروفسور Ieropoulos معتقد است: "این کار امکان استفاده از ضایعات برای به کار انداختن گجت های پوشیدنی را ممکن می سازد. به طور مثال تخقیقات اخیر نشان می دهد که باید سیستم ویژه ای بر پایه ی سلول های سوختی میکروبی ساخته شود تا در شرایط اضطراری مختصات بیمار را مخابره کند. همچنین این سلول ها می توانند برای اثبات حیات نیز به کار بروند زیرا فقط زمانی کار می کنند که توسط بدن ادرار به آن ها انتقال یابد."