خط داده “Faster” بین امریکا و ژاپن توسط گوگل راه اندازی شد

گوگل چهارشنبه از جدیدترین سرمایه گذاری خود در پروژه کابل کشی فیبر نوری زیر دریا به نام "سریعتر" پرده بردای کرد. این خط دیتا طولانی ترین و پرظرفیت ترین سیستم کابل نوری است که تا به امروز راه اندازی شده است و پهنای باند 60 ترابیت بر ثانیه را بین امریکا و ژاپن فراهم می کند و 10 میلیون بار سریع تر از سرعت متوسط مودم های کابلی است.
گوگل یکی از شش عضو کنسرسیوم پروژه "سریع تر" است که به طور رسمی در سال 2014  برای توسعه زیرساخت شبکه فیبر نوری بوجود آمد. گوگل به هر دو طول موج های  100Gb/S *100 که بین ایالت اورگون امریکا تا ژاپن جریان دارد، دسترسی انحصاری دارد. یکی از این طول موجها برای دریافت و یکی برای ارسال استفاده می شود.
سرمایه کلی برای پروژه "سریعتر" حدود 300 میلیون دلار امریکا تخمین زده شده است. به گفته گروه زیرساخت شبکه های زیر دریایی گوگل، پروژه "سریعتر" برای پشتیبانی از کاربران برنامه های کاربردی گوگل و مشتریان پلتفرم های ابری استفاده خواهد شد. گوگل به 10 ترابیت از ظرفیت این خط دیتا دسترسی خواهد داشت. این پهنای باند جهت پشتیبانی از پلتفرم ابری جدید گوگل در توکیو که اواخر امسال شروع به کار خواهد کرد، استفاده خواهد شد. این پهنای باند اختصاصی که توسط پروژه "سریعتر" فراهم خواهد شد، می تواند انتقال داده سریعتر و تاخیر کمتر را تضمین کند.
پروژه "سریعتر"  یکی از تلاش های اخیر گوگل برای توسعه زیر ساخت جهانی اینترنت است. سرمایه گذاری گوگل برای سیستم های کابلی زیر دریا از سال 2008 و با پهنای باند 7.68 ترابیت آغاز شد. هم اکنون گوگل با احتساب "سریعتر" مجموعا چهار شبکه کابلی زیر دریا دارد و برای توسعه این شبکه ها در آینده برنامه های بسیاری دارد. کمپانی های دیگری که در خلق خط دیتای "سریعتر" همراه گوگل بوده اند عبارتند از: موبایل بین المللی چین، تلکام جهانی چین، ترانزیت جهانی، KDDI، سینگل تل و NEC.
گوگل و سایر شرکای آن در پروژه "سریعتر" تنها توسعه دهندگان زیرساخت شبکه زیردریا نیستند، مایکروسافت و فیس بوک ماه گذشته از آغاز همکاری دوجانبه در جهت راه اندازی زیرساخت زیردریا در آتلانتیک خبر دادند. سیستم "مارییا" به اسپانیایی به معنای "جزر و مد" سرعت تا 160 ترابیت را عرضه خواهد کرد. ساخت این خط دیتا تا اواخر سال جاری آغاز خواهد شد.
شرکت های بزرگ ارائه دهنده ی سرویس های وب همانند گوگل، فیس بوک و مایکروسافت همانطور که برای توسعه ظرفیت فیبر محلی سرمایه گذاری می کنند برای کابل های اقیانوس پیما نیز سرمایه گذاری می کنند چون که نیازهای آنها جهت انتقال داده هایشان به اندازه شرکت های بزرگ فعال در حوزه ارتباطات است. در واقع تفاوت بین شرکت های ارائه دهنده خدمات وب با شرکت های فراهم کننده ارتباطات بی معنا شده است. وقتی که شما یک پیغام را با Gmail ارسال می کنید و یا به یک پست در فیس بوک در گوشه ای از دنیا پاسخ می دهید، این پیغام ها در شبکه اینترنت انتقال می یابند.
با انتقال حجم بالای اطلاعات در سر تا سر دنیا، از لحاظ اقتصادی به صرفه تر است که کمپانی های بزرگ حوزه تکنولوژی زیرساخت ارتباطی خود را بسازند و بجای اینکه رسانه لازم جهت انتشار داده های خود را از سایر شرکت ها خریداری کنند، مالک رسانه های مورد نیاز باشند؛ همانطوری که سالیان سال است که کمپانی های خودروسازی استیل مورد نیاز خود را تولید می کنند. یکی دیگر از مهم ترین مزیت های دارا بودن پهنای باند اختصاصی برای شرکت های ارائه دهنده ی خدمات وب، امنیت داده های منتشر شده است؛ با وجود پهنای باند اختصاصی تعداد handover  داده ها در بین شبکه ها مختلف کمتر می شود. با این وجود هدف اصلی پروژه "سریعتر" گسترش شبکه گوگل و توسعه جهانی است.