بیشتر رباتهای معمول، محصولاتی نسبتا سفت و سخت، آسیبپذیر، و بسیار مشکل برای تعمیر هستند. به هر حال دانشمندان مصمم هستند تا به رباتها پوستی ضخیمتر بدهند. این پوستها با مدارهای نرم و شکلپذیری آزمایش میشوند که انعطافپذیر هستند و هزینههای کسبوکار را در طولانی مدت کاهش میدهند – اما هنوز هم در معرض از هم پاشیدن و از بین رفتن هستند. راه حل این مشکلات احتمالا در پیشرفت اخیر است.
گروهی از محققان دانشگاه Carnegie Mellon راهی برای برخورد با آسیبهای سطحی و خرابیهای الکتریکی یافتهاند که معمولا در مواد نرم استفاده شده در مهندسی رباتیک الکترونیکها مشاهده میشوند. همانند تلاشهای قبلی، این شامل نوع خاصی از پلیمر است. برای ایجاد موادی که هم انعطافپذیر است و هم مقاوم در برابر صدمه، Carmel Majidi و تیمش، مایع microdroplets گالیم ایندیم مبتنی بر آلیاژ فلز را در داخل پوستهی نرم و پلیمر لاستیک مانند الاستومر تزریق کردند.
اساسا این یک هیبرید جامد – مایع کششپذیر، از نظر الکتریکی عایق و قادر به تعمیر خودکار است، حتی زمانی که چندینبار آسیب دیده باشد.
گروهی از محققان دانشگاه Carnegie Mellon راهی برای برخورد با آسیبهای سطحی و خرابیهای الکتریکی یافتهاند که معمولا در مواد نرم استفاده شده در مهندسی رباتیک الکترونیکها مشاهده میشوند. همانند تلاشهای قبلی، این شامل نوع خاصی از پلیمر است. برای ایجاد موادی که هم انعطافپذیر است و هم مقاوم در برابر صدمه، Carmel Majidi و تیمش، مایع microdroplets گالیم ایندیم مبتنی بر آلیاژ فلز را در داخل پوستهی نرم و پلیمر لاستیک مانند الاستومر تزریق کردند.
اساسا این یک هیبرید جامد – مایع کششپذیر، از نظر الکتریکی عایق و قادر به تعمیر خودکار است، حتی زمانی که چندینبار آسیب دیده باشد.