نقش زهپادها در تکنولوژی امروزی

زمانیکه غواصان با یک ماموریت زیردریایی بیش از حد عمیق و یا خطرناک مواجه می شوند ، محققان می توانند برای این کار یک زهپاد یا زیردریایی کنترل کننده  دور را به اعماق آب بفرستند. زهپادها در مکان هایی مانند "بندرمارسی فرانسه" تست می شوند. کشتی تحقیقاتی "یانوس" قرار است ساحل را برای یک سفر یک روزه ترک کند. در این فن آوری، برای مشاهده یا تغییراشیا در کف دریا، یک ربات مقاوم در برابر فشار با یک کابل بسیار بلند به کشتی متصل شده است. "پیتر ویس"، مهندس روباتیک و اتوماسیون می گوید: «اینکه  انسان بخواهد به اعماق طولانی نفوذ کند، کاربسیار سختی است و  حتی اگر بخواهیم به عمق بیشتر از ۷۰۰ متر برویم، نیز تقریبا ناممکن است. » بنابراین نیاز به یک ربات داریم تا برای عملیات در اعماق دریا از آن استفاده کنیم. این زهپاد مجهز به دو دوربین است که مانند چشم انسان از دید سه بعدی بر خوردار است. آنها دارای بازوهای پیشرفته هستند که هر کدام دارای یک دست با سه انگشت بوده و به این ترتیب از ربات های معمولی دو انگشتی کارآمدتر هستند. "ژرمی گانسه" مدیر هماهنگی فنی پروژه زهپاد اروپا می گوید: « در حال حاضر کار بر روی کنترل ماهواره ای این سامانه رباتیک در حال انجام است. بنابراین پیشرفت در زمینه جابجایی اشیا با ربات برای سراسر جهان هنوز جای کار دارد. در حال حاضر همه زهپادها از طریق کشتی هدایت می شوند. اگراین سامانه کنترل به خشکی منتقل شود، عملیات کم خطرتر و کم هزینه تر خوهد بود. زیرا از کشتی های کوچک تری استفاده می شود. به صورت آزمایشی یکی ازکشتی ها دردریای مدیترانه با یک مرکز کنترل در بروکسل ارتباط ماهواره ای دارد. هزار کیلومتر دورتر، اپراتورها با استفاده از یک واقعیت مجازی سامانه را هدایت می کنند. و دستورات خود را به زهپاد می فرستند. از آنجا که پیام ها با اندکی تاخیر ارسال می گردد، زهپاد باید به حد کافی مستقل باشد تا بتواند درصورت عدم هدایت در زمان واقعی، کار را به خوبی ادامه دهد. در ضمن باید آن قدر هوشمند باشد که دقیقا همان حرکات مجازی اپراتورها در مرکز کنترل را در دریا انجام دهد. پژوهشگر دیگری به نام "خاویر مارتینز گونزالس" می گوید: «کار مرکز کنترل با کارربات از هم جداست. در مرکز، کار در زمان واقعی به صورت مداوم انجام می شود. یک کابین فرماندهی هوشمند برحرکات اپراتورها نظارت می کند و دستورات آنها را به ربات می فرستد. او این کار را به صورت خودکار و بدون نیاز به کنترل مداوم ما انجام می دهد.» برای آن که بازوهای رباتیک مؤثرتر باشند، مهندسان این پروژه پژوهشی سامانه خاصی را به کار می برند. به طوری که اپراتور در فضای مجازی، وزن و مقاومت واقعی اشیا را حس می کند. "پیر لوتیر"، کارشناس دانش رباتیک در مورد طریقه انتقال پیام می گوید: «ما از شکل سه بعدی انسان در فضای مجازی استفاده می کنیم که باید کاری را انجام دهد. حرکات او را مجزا می کنیم تا ربات از فاصله دور بتواند همان حرکات را بازسازی کند. بنابراین با وجود تأخیر زیاد هم می توانیم دستور را بفرستیم.» خودروهای هدایت شونده مستقل در کف دریا یا روی خشکی و در هرجایی که مهارت رباتیک لازم باشد، با این فناوری می توانند به صورت دقیق و مطمئن حرکت کنند. "ژرمی گانسه" در این زمینه می افزاید: «همین فناوری برای یک وسیله سیار با بازوهای هدایت پذیر بر روی زمین نیز قابل تصور است. مثلا برای جاهایی از مرکز هسته ای فوکوشیما که دسترسی به آن برای انسان واقعا خطرناک بوده و جابجایی اشیا در آنجا ضروری است، این فناوری بسیار مفید خواهد بود.» دانشمندان در حال آزمایش بر روی اجزا مختلف زهپاد پیشرفته هستند تا بتوانند آن را به اعماق ۱۳۰۰ متری دریای مدیترانه بفرستند.