همانطور که روبوتیک زیر دریایی سال به سال تحسین برانگیز تر میشوند ، ماشین های استفاده شده برای فعالیت های ظریفی همچون جمع کردن نمونه های زندگی آبی یا ساختن و مرمت معماری زیر دریایی از عهده ی ربات هاییی با دست های زمخت برنمیاید و نیاز به تماس آهسته تر دارد . یک تیم تحقیق از مدرسه ی مهندسی و علوم کاربردی هاروارد تلاش میکنند تا این مشکل را حل کنند و برای این کار مشغول طراحی ، ساختن و امتحان نگه دارنده های نرم تری هستند . بر اساس گفته های محقق هاروارد ، رابرت جی وود ، دست های زمخت رباتی که برای جمع کردن اشیا ظریف و شکننده مانند نمونه های مرجان استفاده میشوند ، در اصل برای صنعت روغن و گاز طراحی شده بودند تا کارهایی مانند ساخت و ساز زیر دریا و لوله ها را انجام دهند . این کار تیم را برای کارهایی مانند جمع آوری گونه های زیر آبی بسیار قوی کرده و باعث میشود که به اشیا مورد نظر آسیب نرسانند .
برای توسعه ی این وضع ، تیم دو نوع نگه دارنده ی روباتی نرم را طراحی کرد که هر کدام قادر به کار با وسایلی با اندازه ها و اشکال مختلف اند . اینکار برای اولین بار از حرکات مار بوآ الهام گرفته شد ، در حالیکه بقیه ی کارها از وسایل دم دستی طرح گرفته بودند. برای آسان تر کردن کار نگه داشتن برای اصلاح و تعمیر، تیم بر روی ساده بودن ساختار وسیله تاکیید کرد و از وسایل ارزان استفاده کرد و طرحی سنجشی را برگزید . این کار همچنین به تیم این امکان را داد تا تنظیمات چند گانه ی مختلفی را به سرعت امتحان کنند و به سرعت مشخص کنند که کدام طرح بهتر از همه کار میکند .
در طول این طراحی چالش های بزرگی وجود داشت ، برجسته تر از همه کمبود خصوصیات دقیق برای ساخت بود . برای حصول اطمینان از اینکه نگه دارنده قادر به کار با اشیا در سایز ها و اشکال گوناگون است ، تیم آنها را در یک مخزن امتحان کرد و انواعی از سبزی ها را مورد بررسی با وسیله قرار داد . زمانی که آزمایش مخزن تمام شد ، محققان آزمایش های جدی تری انجام دادند ، ساخته هایشان را روی وسایل کنترل شده از دور ( ROV) در سفری به خلیج الیات در شمال دریای سرخ در ماه می سال 2015 استفاده کردند . بیشتر از یک دوجین غواصی راهنمایی شد ، و از نگه دارنده های جدید توسط اعضای تیم تا 170 متری دریا استفاده شد تا وسایلی که خودشان انداخته بودند را جمع کنند . نمونه هایی از فون با موفقیت توسط نگه دارنده ها جمع شد . در حالیکه آزمایش مثبت بوده ، توانایی نگه دارنده ها برای انتخاب نمونه ها همه ی داستان نیست .علاوه بر این مساله ، تیم امیدوار است که این تکنولوژی را یکپارچه کند تا امکان تحلیل را برای راهنمایی در بستر دریا بدهد و داده هایی همچون اندازه ی موجودات زنده و ژن ها را بدون نیاز به برداشتنشان در زیستگاه طبیعیشان بدهد .
محققان همچنین توسعه های مهندسی زیادی در ذهنشان داشته اند . برای مثال ، بیایید درباره ی بازخورد یکپارچگی صحبت کنیم که به اپراتور ها این امکان را میدهد تا به طور موثری فکر کنند که نگه دارنده ها لمس میکنند . درحالیکه آزمایش های فعلی روی استفاده از یک نگه دارنده تمرکز کرده اند ، امکان استفاده از دو تا با هم در حال بررسی است ، با این پتانسیل که توانایی های این ابزار رباتی را بالا ببرند . این تیم تا کنون از آزمایش هایی که انجام داده چندان راضی نبوده چون نگه دارنده ها در عمق بیشتر از 200 متر استفاده نمیشوند . همینطور که این پروژه ادامه میابد ، محققان دوست دارند تا ابزار را با چالش های واقعی فراهم کنند . کار کردن در محیط های کشف نشده در اعماق 6000 متر .
این تحقیق در مجله ی soft robotics چاپ میشود .