وسیله ی هدایت تغییر شکل دهنده ، به شما مسیر درست را نشان میدهد

حتی در دنیای امروز که جی پی اس دارد ، سوال کردن از کسی درباره ی مسیر درست از کشتی گرفتن با گوشی آسان تر است . اینجاست که آنیموتوس ، این مکعب چاپ سه بعدی و  متصل به صورت بیسیم وارد میشود . این وسیله مانند یک جهت یاب  لمسی  کار میکند . و توسط مهندس ییل ؛ آدام اسپایرز طراحی شده است.این وسیله کاملا تغییر شکل میدهد تا به شما مسیر درست را نشان دهد . اسپایرز آنیموتوس را زمانی که در اجرایی در فلتلند درگیر بود طراحی کرد . یک  نمایش تعاملی بر اساس داستانی از ادوین ابوت در سال 1884 . داستانی در مورد یک دنیای دو بعدی . در بخشی از صحنه ، مخاطبان - هم بینایان و هم کسانی که بیناییشان ضعیف است- در تاریکی مطلق قرار میگیرند . و در فضای اجرا قدم میزنند ؛ در حالیکه صدای راوی در حال پخش است و افکت های صوتی داستان را در  حالیکه آنان سرگردانند میگوید .
در دستانشان، هر شرکت کننده یک آنیموتوس داشت که با تغییر شکل دادن آنها را به مسیر درست هدایت میکرد . با بدنه ای چند بخشی که در یک چاپگر سه بعدی ساخته شده بود ، آنیموتوس در پاسخ به راهنمایی های بیسیمی که موقعیت مکانی کاربر را نشان میدهند، تغییر شکل میدهد . برای انجام اینکار قسمت بالای این مکعب میچرخد تا مسیر بعدی کاربران را نشان دهد و سپس به سمتی حرکت میکند تا تصویری تقریبی از فاصله ی رسیدن به آنجا نشان دهد . در نتیجه بدون اینکه نیاز به نگاه کردن به دستگاه باشد، مانند گوشی، کاربر قادر بود تا راهش را با لمس کردن پیدا کند . اسپایر میگوید: " این ایده به این صورت است که وقتی به مقصد رسیدید؛ دستگاه دوباره به یک مکعب کوچک تبدیل میشود."
یک پروفسور فوق دکتری از آزمایشگاه  روبوتیک در ییل ، آرون دالار همراهی میکند ، اسپایرز با اکستنت کار میکند -یک شرکت لندنی که نمایش را اجرا کرد- تا آنیموتوس را بسازد تا به طبیعت فعل و انفعالی محصول بیافزاید . در اصل اسپایرز این وسیله را ساندویج لمسی نامید اما حالا نام آنیموتوس پذیرفتنی تر است. که این نام در داستان فلتلند به آن رسیدند. با چند آزمایش و خطا برای رسیدن به نتیجه ی درست، به خصوص از آنجایی که کمی مطالعات قبلی درباره ی دستگاه های لمسی تغییر شکل دهنده وجود داشت، آنیموتوس ساخته شده است تا تقریبا به طور نامعلومی با کاربر ارتباط برقرار کند . بر طبق گفته های اسپایرز دلیلش این  است که بیشتر وسایل لمسی به ویبره متکی اند . که میتواند آزار دهنده باشد . وسایل وابسته به مکان با اعلان های صوتی میتوانند بیشتر حواس را پرت کنند. اسپایرز میگوید: تغییر شکل دادن در بین وسایل لمسی بسیار جدید است، بنابراین اشخاص زیادی قبلا این کار را انجام نداده اند .

اعضای مخاطب در محصول فلتلند همچنین لباس هایی پوشیدند که مجهز به دستگاه های ناظر و پیگیر حرکات در فضای اجرا بود . این، به نوبت داده ها را با یک کانکشن بیسیم که به یک نقشه ی کامپیوتری وصل بود به آنیموتوس ارسال میکرد . اسپایر تحت تاثیر سرعت حرکت مخاطبان بین نقاط مورد نظر و راه هایی که باید با وسیله ی در دستشان میرفتند قرار گرفت . حتی در تاریکی کامل آنها قدری سرعتشان را پایین آوردند . حدود چند اینچ در ثانیه به نسبت نور متوسط یا کامل. اسپایر میگوید: این نشان میدهد که آنها در حین حرکت بسیار از خود مطمئن بودند . آنها تنها کمی سرعتشان را پایین آوردند ، در  حالیکه در فضایی تاریک و توسط یک تکنولوژی غریبه هدایت میشدند. "
اسپایر معتقد است که آنیموتوس در دنیای بیرون صحنه ی نمایش برای راهنمایی آهسته ی قدم زنان و مسافران  پتانسیل بیشتری دارد . و به آنها این امکان را میدهد که قدردان محیطشان باشند به جای اینکه توسط ویبره ها و صداها حواسشان پرت شود . اسپایر میگوید : دوست دارم این را برای فضای بیرون امتحان کنم و  آن را به نقشه ی گوگل وصل کنم تا ببینم چه میشود " .