چطور یک فیلم را خوب تمام کنیم

پایان یک فیلم مانند دسر است - آخرین چیز مهم برای شما قبل از اینکه سینما را ترک کنید . اگر به طور مناسبی آن را جمع و جور نکند و در مورد اتفاقات دو ساعت قبلش نظر ندهد، همه با مزه ای بد در دهانشان به خانه بازمیگردند . برای اینکه نشان دهیم یک پایان خوب چقدر مهم است ، حالا مقایسه ی فیلم روانی سال 1998 ساخت هیچکاک را در کنار بازسازی اش با  بازی وینس وان میبینید . در نسخه ی اصلی، فیلم با یک فیلمبرداری از ماشین تمام میشود که میدانیم یک جسد در آن است  که از مرداب کشیده میشود و به سمت دوربین می آید . نمیتوانیم از ترس و وحشت به داخلش نگاه کنیم - گرچه مجبوریم به جای دیدن تصور کنیم .
بازسازی هم همین ماشین را نشان میدهد در پایان کشیده میشود اما در سکانس آخر ما گروهی افسر پلیس میبینیم و بعد فیلمبرداری از منظره . خیلی تفاوت نمیکند اما به زبان فیلمی این مسخره است . نه تنها اجرای قانون از ما حس ناراحتی را گرفته و ما را در دنیایی قرار میدهد که عدالت حکمفرماست ، بلکه فیلمبرداری از منظره هم بی دقتی است و هیچ نشانه ای از محتوای طول فیلم ندارد . همه ی حس تعلیق را از بین میبرد و این چیزی نیست که شما در یک فیلم هیجانی بخواهید . حرکت دوربین ممکن است جزو جزئیات باشد اما فیلم های عالی بر پایه ی جزئیات ساخته میشوند  .