دانشمندان سالها صرف ساخت لیزرهای هر چه کوچکتر کردهاند. با این حال، ابداع اخیر آزمایشگاه برکلی مورد خاصی است. این لیزر میتواند منجر به تغییر قابل توجهی در علم پزشکی شود. تیم بینالمللی این آزمایشگاه "میکرولیزرهایی" را توسعه دادهاند که کوچکتر از یک گلبول قرمز خون است. محققان متوجه شدند که دانههای پلیمری ۵ میکرونی در ترکیب با نانوذرات (سدیم ایتریم فلوریاد القا شده با تولیم) زمانی که در معرض نور فرو سرخ قرار میگیرند، نور را در طول موجهای خاص منتشر میکنند.
حتی در این اندازهی کوچک، لیزرها میتوانند برای حداقل ۵ ساعت به طور مداوم استفاده شوند، این حتی در شرایط گنجاندن آنها در خون یا دیگر شرایط محیطی کوچکتر از حالت اولیه کار میکنند. این تیم تحقیقاتی متوجه شدند دانههایی که برای ماهها یا سالها در دسترس قرار میگیرند همچنان به عنوان لیزر عمل میکنند و اگر فرد نیاز به هدایت دوبارهی لیزرها داشته باشد، میتواند از همان نور مادون قرمز که برای تحریک آنها استفاده میشود، بهره برد.
محققان همچنان به دنبال این هستند که چگونه میتوانند عناصر نانو ذرات را تنظیم کنند و دانهها را طوری میزان کنند که خودشان را برای بهینهسازی عملکرد و تعیین نور لیزرها تطبیق دهند.
حتی در این اندازهی کوچک، لیزرها میتوانند برای حداقل ۵ ساعت به طور مداوم استفاده شوند، این حتی در شرایط گنجاندن آنها در خون یا دیگر شرایط محیطی کوچکتر از حالت اولیه کار میکنند. این تیم تحقیقاتی متوجه شدند دانههایی که برای ماهها یا سالها در دسترس قرار میگیرند همچنان به عنوان لیزر عمل میکنند و اگر فرد نیاز به هدایت دوبارهی لیزرها داشته باشد، میتواند از همان نور مادون قرمز که برای تحریک آنها استفاده میشود، بهره برد.
محققان همچنان به دنبال این هستند که چگونه میتوانند عناصر نانو ذرات را تنظیم کنند و دانهها را طوری میزان کنند که خودشان را برای بهینهسازی عملکرد و تعیین نور لیزرها تطبیق دهند.