ضعف در کیفیت اینترنت یکی از موانع آموزش مجازی دانشگاهها در بحران کرونا است و به نظر می رسد این چالش با توسعه زیرساختهای شبکه ارتباطی کشور و تقویت پیام رسان های داخلی حل شود.
گروه دانش و فناوری؛ معصومه بخشی پور: دامنه شیوع ویروس کرونا که تمامی استانها را در بر گرفته، باعث تعطیلی دانشگاهها و مدارس کشور شده و برای جلوگیری از عقب ماندگی تحصیلی وزارت خانههایی مانند علوم و آموزش و پرورش سازوکارهایی را با محوریت آموزش از راه دور در پیش گرفته اند.
به نحوی که وزارت علوم پس از مواجهه با چالش چگونگی تداوم فعالیتهای آموزشی در بحران کرونا، طرح جایگزینی آموزش الکترونیکی و غیرحضوری بر پایه فضای وب را به جای آموزش حضوری از تاریخ چهارم اسفند ۱۳۹۸ و با شروع فراگیری ویروس کرونا به دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی وابسته، ابلاغ کرد.
با این حال شواهد نشان میدهد که سازوکارهای آموزش مجازی با کمبودها و نقدهایی همراه است.
هرچند شیوه آموزش مجازی، دانشگاهها را در مسیر جدیدی در حوزه آموزش قرار داده و حرکت مثبتی به شمار میرود، اما به نظر میرسد نبود زیرساختهای آموزش مجازی در دانشگاهها در دوران کرونا پررنگتر شده است.
بررسیهای صورت گرفته از دانشگاهها حاکی از آن است که شیوه آموزش مجازی در این شرایط با نواقصی همراه است و ابراز نارضایتی از سوی دانشگاهها و دانشجویان از این بابت عنوان میشود.
از جمله این نواقص میتوان به اختلالات دسترسی به اینترنت و جایگزینی پیام رسان های خارجی به جای بستر آموزش مجازی اشاره کرد.
از آنجایی که بسیاری از دانشگاهها بستر داخلی برای آموزش مجازی ندارند مجبورند از شبکههای پیام رسان استفاده کنند اما قطع و وصل شدنهای پی در پی و کندی اینترنت از جمله چالشهایی است که در این راستا مطرح میشود.
برخی دانشگاهها میگویند حتی در صورت داشتن پلتفرم آموزش مجازی قطع و وصل شدنهای پی در پی اینترنت در آموزش دروس تخصصی امکان دیالوگ و مکالمه را از آنها گرفته است.
یکی دیگر از نکات مهم در اجرای مدل آموزش مجازی، بحث پرهزینه بودن آن برای دانشجویان است؛ چرا که آنها مجبورند برای حضور در یک کلاس مجازی، هزینه زیادی برای خرید بستههای اینترنتی بپردازند. هر چند اپراتورهای اینترنت برای مدت حدود ۱۲ روز تا پایان اسفندماه ۱۰۰ گیگابایت اینترنت رایگان در اختیار کاربران اینترنت ثابت قرار دادند اما با در نظر گرفتن این موضوع، برخی دانشجویان اعلام کرده اند که دارای مودمهای اینترنت ثابت نبوده و همچنان مجبورند از اینترنت تلفن همراه خود برای حضور آنلاین در کلاسها استفاده کنند.
در راستای ارائه خدمات بهینه آموزشی از این طریق، وزارت ارتباطات قولهایی به وزارت علوم داده و تفاهمهایی صورت گرفته که وزارت علوم هم پیگیر آنها است. برای مثال گفته شده که این دو وزارتخانه در حال مذاکره برای رایگان شدن و یا کاهش هزینه این کلاسها برای دانشجویان هستند و وزارت علوم نیز اعلام کرده که در حال ارسال IP های دانشگاهها به وزارت ارتباطات است.
از سوی دیگر طرح درخواست از وزارت ارتباطات برای کمک به تسریع تکمیل زیرساختهای مورد نیاز آموزشهای الکترونیک از جمله پهنای باند نیز از دیگر مواردی است که از سوی دانشگاهها عنوان میشود و در این میان دانشگاهها امیدوارند که با تحقق وعدههای وزارت ارتباطات، امکانی فراهم شود که در جهت تکمیل زیرساختها، پهنای باند بیشتری در اختیار داشته باشند.
برخی دانشگاهها نیز میگویند ایستگاههای مخابراتی اطراف دانشگاه امکان ارائه برخی سرویسهای مورد نیاز را نداشته و درخواستشان این است که بتوانند از خطوط فیبر نوری اجارهای استفاده کنند.
گروه دانش و فناوری؛ معصومه بخشی پور: دامنه شیوع ویروس کرونا که تمامی استانها را در بر گرفته، باعث تعطیلی دانشگاهها و مدارس کشور شده و برای جلوگیری از عقب ماندگی تحصیلی وزارت خانههایی مانند علوم و آموزش و پرورش سازوکارهایی را با محوریت آموزش از راه دور در پیش گرفته اند.
به نحوی که وزارت علوم پس از مواجهه با چالش چگونگی تداوم فعالیتهای آموزشی در بحران کرونا، طرح جایگزینی آموزش الکترونیکی و غیرحضوری بر پایه فضای وب را به جای آموزش حضوری از تاریخ چهارم اسفند ۱۳۹۸ و با شروع فراگیری ویروس کرونا به دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی وابسته، ابلاغ کرد.
با این حال شواهد نشان میدهد که سازوکارهای آموزش مجازی با کمبودها و نقدهایی همراه است.
هرچند شیوه آموزش مجازی، دانشگاهها را در مسیر جدیدی در حوزه آموزش قرار داده و حرکت مثبتی به شمار میرود، اما به نظر میرسد نبود زیرساختهای آموزش مجازی در دانشگاهها در دوران کرونا پررنگتر شده است.
بررسیهای صورت گرفته از دانشگاهها حاکی از آن است که شیوه آموزش مجازی در این شرایط با نواقصی همراه است و ابراز نارضایتی از سوی دانشگاهها و دانشجویان از این بابت عنوان میشود.
از جمله این نواقص میتوان به اختلالات دسترسی به اینترنت و جایگزینی پیام رسان های خارجی به جای بستر آموزش مجازی اشاره کرد.
از آنجایی که بسیاری از دانشگاهها بستر داخلی برای آموزش مجازی ندارند مجبورند از شبکههای پیام رسان استفاده کنند اما قطع و وصل شدنهای پی در پی و کندی اینترنت از جمله چالشهایی است که در این راستا مطرح میشود.
برخی دانشگاهها میگویند حتی در صورت داشتن پلتفرم آموزش مجازی قطع و وصل شدنهای پی در پی اینترنت در آموزش دروس تخصصی امکان دیالوگ و مکالمه را از آنها گرفته است.
یکی دیگر از نکات مهم در اجرای مدل آموزش مجازی، بحث پرهزینه بودن آن برای دانشجویان است؛ چرا که آنها مجبورند برای حضور در یک کلاس مجازی، هزینه زیادی برای خرید بستههای اینترنتی بپردازند. هر چند اپراتورهای اینترنت برای مدت حدود ۱۲ روز تا پایان اسفندماه ۱۰۰ گیگابایت اینترنت رایگان در اختیار کاربران اینترنت ثابت قرار دادند اما با در نظر گرفتن این موضوع، برخی دانشجویان اعلام کرده اند که دارای مودمهای اینترنت ثابت نبوده و همچنان مجبورند از اینترنت تلفن همراه خود برای حضور آنلاین در کلاسها استفاده کنند.
در راستای ارائه خدمات بهینه آموزشی از این طریق، وزارت ارتباطات قولهایی به وزارت علوم داده و تفاهمهایی صورت گرفته که وزارت علوم هم پیگیر آنها است. برای مثال گفته شده که این دو وزارتخانه در حال مذاکره برای رایگان شدن و یا کاهش هزینه این کلاسها برای دانشجویان هستند و وزارت علوم نیز اعلام کرده که در حال ارسال IP های دانشگاهها به وزارت ارتباطات است.
از سوی دیگر طرح درخواست از وزارت ارتباطات برای کمک به تسریع تکمیل زیرساختهای مورد نیاز آموزشهای الکترونیک از جمله پهنای باند نیز از دیگر مواردی است که از سوی دانشگاهها عنوان میشود و در این میان دانشگاهها امیدوارند که با تحقق وعدههای وزارت ارتباطات، امکانی فراهم شود که در جهت تکمیل زیرساختها، پهنای باند بیشتری در اختیار داشته باشند.
برخی دانشگاهها نیز میگویند ایستگاههای مخابراتی اطراف دانشگاه امکان ارائه برخی سرویسهای مورد نیاز را نداشته و درخواستشان این است که بتوانند از خطوط فیبر نوری اجارهای استفاده کنند.