چندی پیش تفاهمنامهای در خصوص برنامهریزی برای توسعهی تولید محصولات دانشبنیان میان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و وزارتخانههای «امور اقتصادی و دارایی»، «تعاون، کار و رفاه اجتماعی» و «ارتباطات و فناوری اطلاعات» تنظیم شد که با ابلاغ رسمی دستورالعمل تامین مالی جمعی از سوی شورای عالی بورس و اوراق بهادار، این مهم قدم در فاز اجرایی گذاشت.
به گزارش روابط عمومی فرابورس ایران، بر اساس دستورالعمل تامین مالی جمعی که روز گذشته از سوی معاونت عملیات و نظارت بازار فرابورس ایران منتشر شد، تامین منابع مالی مورد نیاز برای راهاندازی یا توسعهی یک کسبوکار از طریق «عامل» دارای مجوز فعالیت و سکو یا پلتفرمی که توسط وی ایجاد شده است انجام میشود و تامینکنندگان منابع مالی، نقش مشارکتکنندگان در طرح را برعهده دارند و در سود و زیان طرح سهیم هستند.
آن طور که مدیرعامل فرابورس نیز اخیرا عنوان کرده یکی از اهداف تدوین دستورالعمل تامین مالی جمعی کمک به تامین مالی استارتاپها و شرکتهای دانشبنیان از طریق ظرفیتهای کرادفاندینگ است و بر اساس دستورالعمل آن تمامی شرکتها اعم از استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و غیردانشبنیان برای هر یک از طرحهای خود امکان تامین مالی جمعی دارند.
در تامین مالی جمعی، عامل که یک شخص حقوقی است موظف است نسبت به اخذ مجوز فعالیت از کارگروه ارزیابی اقدام کند و صرفا از طریق انعقاد قرارداد با نهادهای مالی تحت نظارت سازمان بورس مجاز به تامین مالی جمعی خواهد بود. در این میان کارگروه ارزیابی نیز متشکل از ۵ عضو و یک دبیر است که در آن یک نفر به نمایندگی از رئیس سازمان بورس به عنوان رئیس کارگروه، دو نفر به نمایندگی از فرابورس ایران، دو کارشناس در حوزهی فعالیت تامین مالی جمعی با پیشنهاد فرابورس و تایید سازمان بورس و یکی از مدیران فرابورس به عنوان دبیر کارگروه اما بدون حق رای، حضور دارند.
نکتهی دیگر در خصوص تامین مالی جمعی آن است که حوزهی جغرافیایی اجرای طرحهای مورد نظر در داخل کشور بوده اما جمعآوری منابع مالی مورد نیاز این طرحها از تامینکنندگان خارج از کشور نیز امکانپذیر است. از سوی دیگر حداکثر مقدار قابل تامین از طریق تامین مالی جمعی برای هر طرح ۲۰ میلیارد ریال در نظر گرفته شده است که این مبلغ سالانه توسط کارگروه ارزیابی، مورد بازنگری قرار میگیرد.
برخی دیگر از جزئیات مرتبط با دستورالعمل تامین مالی جمعی به این ترتیب است که حداکثر مقدار قابل تامین از طریق هر تامینکنندهی شخص حقیقی، حداکثر به میزان ۵ درصد از کل مبلغ هر طرح است و تامین مالی جمعی برای یک طرح مشخص نمیتواند به صورت همزمان توسط چند سکوی مختلف انجام شود.
همچنین طبق مادهی ۷ این دستورالعمل مراحل تامین مالی جمعی به این شرح است که ارزیابی اولیهی متقاضی و طرح باید توسط عامل یا ناظر فنی-مالی صورت گیرد و در مراحل بعدی عقد قرارداد با متقاضی و دریافت مستندات و اطلاعات وی؛ دریافت نماد اختصاصی از فرابورس؛ انتشار فراخوان تامین در سکو و در نهایت اعلام فراخوان جمعآوری وجوه صورت پذیرد.
لازم به ذکر است دستورالعمل تامین مالی جمعی در ۵ بخش و مشتمل بر ۴۵ ماده تنظیم شده و در آن به مواردی همچون تعاریف و کلیات، رویهی صدور مجوز فعالیت، شرایط و الزامات ارائه خدمات تامین مالی جمعی و سایر مقررات اشاره شده که جزئیات آن از طریق این آدرس قابل مشاهده است.
به گزارش روابط عمومی فرابورس ایران، بر اساس دستورالعمل تامین مالی جمعی که روز گذشته از سوی معاونت عملیات و نظارت بازار فرابورس ایران منتشر شد، تامین منابع مالی مورد نیاز برای راهاندازی یا توسعهی یک کسبوکار از طریق «عامل» دارای مجوز فعالیت و سکو یا پلتفرمی که توسط وی ایجاد شده است انجام میشود و تامینکنندگان منابع مالی، نقش مشارکتکنندگان در طرح را برعهده دارند و در سود و زیان طرح سهیم هستند.
آن طور که مدیرعامل فرابورس نیز اخیرا عنوان کرده یکی از اهداف تدوین دستورالعمل تامین مالی جمعی کمک به تامین مالی استارتاپها و شرکتهای دانشبنیان از طریق ظرفیتهای کرادفاندینگ است و بر اساس دستورالعمل آن تمامی شرکتها اعم از استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و غیردانشبنیان برای هر یک از طرحهای خود امکان تامین مالی جمعی دارند.
در تامین مالی جمعی، عامل که یک شخص حقوقی است موظف است نسبت به اخذ مجوز فعالیت از کارگروه ارزیابی اقدام کند و صرفا از طریق انعقاد قرارداد با نهادهای مالی تحت نظارت سازمان بورس مجاز به تامین مالی جمعی خواهد بود. در این میان کارگروه ارزیابی نیز متشکل از ۵ عضو و یک دبیر است که در آن یک نفر به نمایندگی از رئیس سازمان بورس به عنوان رئیس کارگروه، دو نفر به نمایندگی از فرابورس ایران، دو کارشناس در حوزهی فعالیت تامین مالی جمعی با پیشنهاد فرابورس و تایید سازمان بورس و یکی از مدیران فرابورس به عنوان دبیر کارگروه اما بدون حق رای، حضور دارند.
نکتهی دیگر در خصوص تامین مالی جمعی آن است که حوزهی جغرافیایی اجرای طرحهای مورد نظر در داخل کشور بوده اما جمعآوری منابع مالی مورد نیاز این طرحها از تامینکنندگان خارج از کشور نیز امکانپذیر است. از سوی دیگر حداکثر مقدار قابل تامین از طریق تامین مالی جمعی برای هر طرح ۲۰ میلیارد ریال در نظر گرفته شده است که این مبلغ سالانه توسط کارگروه ارزیابی، مورد بازنگری قرار میگیرد.
برخی دیگر از جزئیات مرتبط با دستورالعمل تامین مالی جمعی به این ترتیب است که حداکثر مقدار قابل تامین از طریق هر تامینکنندهی شخص حقیقی، حداکثر به میزان ۵ درصد از کل مبلغ هر طرح است و تامین مالی جمعی برای یک طرح مشخص نمیتواند به صورت همزمان توسط چند سکوی مختلف انجام شود.
همچنین طبق مادهی ۷ این دستورالعمل مراحل تامین مالی جمعی به این شرح است که ارزیابی اولیهی متقاضی و طرح باید توسط عامل یا ناظر فنی-مالی صورت گیرد و در مراحل بعدی عقد قرارداد با متقاضی و دریافت مستندات و اطلاعات وی؛ دریافت نماد اختصاصی از فرابورس؛ انتشار فراخوان تامین در سکو و در نهایت اعلام فراخوان جمعآوری وجوه صورت پذیرد.
لازم به ذکر است دستورالعمل تامین مالی جمعی در ۵ بخش و مشتمل بر ۴۵ ماده تنظیم شده و در آن به مواردی همچون تعاریف و کلیات، رویهی صدور مجوز فعالیت، شرایط و الزامات ارائه خدمات تامین مالی جمعی و سایر مقررات اشاره شده که جزئیات آن از طریق این آدرس قابل مشاهده است.