بستن زخمها معمولا توسط بخیه و دوختن انجام میگیرد، اما هیچکدام از اینها یک چسبیدن کامل را منجر نمیشوند. هنگامیکه به زخمهای داخلی میرسیم این کار بسیار سختتر است و زخمها بر روی اندامهایی که حرکت قابل ملاحظهای دارند مانند ریهها، درمان سختتری هم خواهند داشت. سیلانتها (چسباندن) راه حلی برای این مشکل ارائه میدهند، اما هیچکدام از آنها برای رفع تمامی نیازهای یک ابزار جراحی موثر مناسب نیستند. به هرحال، محققین اخیرا نوع جدیدی از سیلانت را ایجاد کردهاند که احتمالا حداقل استانداردهای لازم را دارا میباشد.
این مطالعه هفتهی جاری در Science Translational Medicine به چاپ رسید. Nasim Annabi، نویسندهی این تحقیق و محقق دانشگاه Northeastern در بیانیهای گفت: "یک سیلانت خوب نیاز به ترکیبی از چندین ویژگی دارد: باید ارتجاعی، چسبنده، غیر سمی و بیولوژیک باشد. بیشتر سیلانتهای موجود در بازار دارای یک و یا دو ویژگی از اینها هستند و ما قصد داریم مادهای طراحی کنیم و بسازیم که دارای تمامی این خصوصیات باشند."
این مطالعه هفتهی جاری در Science Translational Medicine به چاپ رسید. Nasim Annabi، نویسندهی این تحقیق و محقق دانشگاه Northeastern در بیانیهای گفت: "یک سیلانت خوب نیاز به ترکیبی از چندین ویژگی دارد: باید ارتجاعی، چسبنده، غیر سمی و بیولوژیک باشد. بیشتر سیلانتهای موجود در بازار دارای یک و یا دو ویژگی از اینها هستند و ما قصد داریم مادهای طراحی کنیم و بسازیم که دارای تمامی این خصوصیات باشند."