سفرهای سریع السیر با هایپرلوپ به واقعیت تبدیل می شود

"هایپرلوپ" یک نمونه از سریع‌ترین سرویس‌های ریلی جهان است. که گام مهمی در راه اندازی سیستم های حمل ونقل به شمارمی رود. و به نوبه خود نقطه عطفی در فن آوری بود است . در واقع قطارهای الکتریکی پرسرعت، زمان مسافرت بین مراکز مهم را با سرعتی حدود ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت امکان‌پذیر کرده‌اند . "ماسک "برای اولین بار در نظر داشت هایپرلوپی به طول ۶۰۰ کیلومتر از "لس آنجلس" تا "سان فرانسیسکو" بسازد. که با سرعت میانگین ۹۶۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کرده و مسافتی که در حال حاضر ۱۲ ساعت طول می‌کشد را در ۳۵ دقیقه طی کند. گرچه سرمایه‌ها در این مسیر صرف سرویس قطارهای تندرو شده است اما ایده‌ی هایپرلوپ‌ در جاهای دیگری دنبال شده است. در استارت آپ جدید هایپرلوپ آمریکا که اخیرا برگزار شده است، لیستی از ۳۵ پروژه‌ی آزمایشی هایپرلوپ شامل مسیرهایی میان سیدنی و ملبورن، لندن و ادینبرگ، بمبئی با دهلی اعلام شد. ایده "هایپر لوپ" برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ مطرح شد. این سیستم شامل کپسول‌هایی است که با استفاده از شناوری مغناطیسی داخل یک لوله به صورت معلق قرار گرفته‌اند و توسط موتور الکتریکی خطی به سمت جلو رانده می‌شود. محیط داخل لوله تقریبا خلاء کامل است و به این ترتیب کپسول‌ها بدون کند شدن توسط اصطکاک هوا می‌توانند با سرعت بسیار زیاد حرکت کنند. این لوله‌ها می‌توانند در زیر زمین یا بالای زمین قرار بگیرند. بنا بر نظریه کار شناسان این طرح:« تونل زنی مطمئنا یک گزینه است، اما ساخت لوله های هیدرولوپ بالای زمین، شاید جایی که خطوط سنتی،یا همان  خطوط راه آهن وجود دارد، سریع تر و ارزان تر خواهند بود.» "الن ماسک "ازبنیانگذاران و مدیر اجرایی این طرح، اعلام کرد: « آزمایشی که در یکی از بیابان های نزدیک لاس وگاس بر روی این تکنولوژی صورت گرفته، موفقیت آمیز بوده است و توانسته رکورد سرعتی خوبی را به ثبت بر ساند.» اکنون  ما نشان داده ایم که "هایپر لوپ"، کار خود را به درستی انجام می دهد و این  یعنی ما می توانیم به سمت تجاری سازی آن نیز گام بر داریم. شرکت سازنده اعلام کرده که تمام قطعات با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفته اند، از جمله موتورها، کنترل ها، سیستم خلاء و لکه برداری مغناطیسی که به راحتی می توان باکها را در امتداد مسیرها بدون دست زدن به آنها قرار داد. مدیر اجرایی "راب لویید" گفت: «ما ثابت کرده ایم که تکنولوژی ما کار می کند و اکنون آماده هستیم که با همکاران، مشتریان و دولت های سراسر جهان در مورد تجدید ساختن کامل فناوری، وارد مذاکره شویم.» با توجه  به  تست های صورت گرفته  بر روی  این فناوری، انتظار می رفت تا پایا ن سال 2016 به معرض نمایش گذاشته شود. اما بنا بر اعلام مدیراجرایی، تا چند سال آینده نیز زمان خواهد برد. بنا بر اظهارات یکی از مهندسین این طرح: "جاش گیلل"، «هدف این شرکت در حال حاضر، توسعه تولید است. اینکه ما چگونه این نمونه را به کار بگیریم و در واقع آن را به صدها یا هزاران واحد تبدیل کنیم و سپس در سراسر جهان آن را گسترش دهیم. این سیستم قرار است برای حمل و نقل محموله های غلاف و مسافران با سرعت معادل جت مسافر بری، راه اندازی شود.»

ایمنی این سیستم، بهتر از جت های مسافربری بوده و هزینه های ساخت و تعمیر و نگهداری آن نیز  پایین تر از قطارهای با سرعت بالا است ومی توان گفت که  مصرف انرژی در هر فرد مشابه  میزان انژی مصرفی برای راندن یک دوچرخه است. چالش اصلی در پیاده سازی ایده‌ی هایپرلوپ حرکات زمین است. در مهندسی مقیاس بالا برای انبساط حرارتی، آب‌های زیرزمینی و فعالیت‌های لرزه‌ای (عواملی که باعث می‌شوند زمین جابه‌جا شود) مقادیر مجازی در نظر گرفته شده است. به طور عادی این عوامل مشکل خاصی به وجود نخواهند آورد. در پل‌ها از لرزه گیر استفاده می‌شود و زمانی که نشست، باعث پدید آمدن ترک در یک دیوار می‌شود به نظر نمی‌آید که موضوع مهمی باشد. ساخت هایپرلوپ با مشخصات گفته شده هزینه‌بردار خواهد بود. اما روزهای هواپیما و کشتی به سرآمده است. مگر آنکه بتوانیم راهی بیابیم که با استفاده از انرژی الکتریکی یا سوخت هیدروژنی کار کنند. شاید هم راهی برای ساخت کشتی‌هایی بیابیم که با نیروی هسته‌ای کار می‌کنند. هایپرلوپ چشم‌اندازی از آینده در مورد سفرهای راه دوررا پیش رویمان می گذارد.