اندروید کسالت آور است!

گوگل در کنفرانس سالانهاش تعداد زیادی قابلیت جدید معرفی کرده است. اگر چه بسیاری از آنها هنوز در دسترس نیستند، اما این چیزی از ارزش کار گوگل کم نمیکند. همچنین با این که بسیاری از موارد معرفیشده در پاسخ به سایر شرکتها عرضه شدهاند، اما به نظر نمیرسد که فناوریهایی چون Google Home و Google Assistant  تنها برای خالی نماندن میدان طراحی شده باشند.
معمولاً رسم بر این بوده است که سیستم عامل اندروید محوریت مهمی در کنفرانس گوگل داشته باشد. در واقع بسیاری از نشستهای کنفرانس در ارتباط با پیشرفتهای این سیستم عامل برگزار میگردد. البته این رویه دور از انتظار نیست، چرا که اندروید نقش مهمی را در اکوسیستم گوگل ایفا میکند.
امّا در ارتباط با Android N، که حتی زحمت گذاشتن اسم زیبا روی آن را هم نکشیدهاند، به نظر کمی کمتر از حد انتظار میآید. البته ویژگیهای جدید، بخصوص قابلیتهای امنیتی، دارای اهمیت است. در واقع اندروید سیستم عامل بدی نیست، و در ماههای گذشته اصلاحات خوبی هم داشته است.
مشکل اصلی، که محدود به سیستم عامل اندروید هم نیست، رخ ندادن هیچ تغییر هیجان انگیزی در سیستم عاملهای موبایل در چند سال گذشته است. انگار که این حوزه به یک نقطه تعادلی رسیده است. اما چه شده که دیگر هیچ اتفاقی رخ نمیدهد که ضربان قلب ما را شدت بخشد؟
یک نکته مهم این است که گوگل اندروید N را در ماه مارس معرفی کرد، و در نتیجه بسیاری از
ویژگیهای مهم آن قبل از کنفرانس IO معرفی شده است. من مطمئن هستم که هر توسعه دهندهای که در کنفرانس امسال شرکت کرده، یک نسخه از اندروید جدید را روی گوشی خود داشته است.
با این که نسخه بتا (آزمایشی) این سیستم عامل روی گوشی نکسوس من به خوبی جواب میدهد، اما به نظرم یک چیزی در آن کم است! نحوه نمایش نوتیفیکیشن ها بهبود یافته، امکانات چندوظیفهای (multitasking) در آن به خوبی آیپد است، اما ویژگی خاص و برجستهای در آن دیده نمیشود. برای مثال اگر قابلیت لمس سه بعدی در آن وجود میداشت (طبق شایعات) عالی بود. اما ظاهراً عرضه این ویژگی به تاخیر افتاده است.
بخشی از وجود من تمایل گوگل به بهبود تدریجی اندروید در ارتباط با کاری که انجام میدهد را ستایش میکند؛ اما به عنوان یک عاشق فناوری، همواره به دنبال امکانات و قابلیتهای جدید هستم.