نایک از پرینتر سه بعدی و قهرمانان دو سرعت المپیک، به منظور طراحی کشف جدید خود استفاده کرده است

زمانی که Shelly-Ann Fraser-Pryce در مسابقات 100m و 4x100m در المپیک همین ماه رقابت می کند، کفشی را به پا دارد که نایک ادعا می کند این محصول به عنوان یکی از پیشرفته ترین کفش های ردیاب مخصوص زمین مسابقه محسوب می شود. دختر
جاماییکایی 29 ساله که به دنبال مدال طلا در ریو می باشد، در حقیقت به نایک به منظور طراحی کفش های جدید خود یعنی Zoom Superfly Elite کمک کرده است. در طول سال های پیش از بازی های تابستانی 2016، او با آزمایشگاه تحقیقاتی اسپرت نایک همکاری می کرده است تا بتوانند به بهترین تصویر در مورد عملکرد ایده آل برای دوی سرعت دست پیدا کنند. در بین آزمایش های آن ها، او به امتحان نمونه ی اولیه ی پرینت سه بعدی این کفش میخ دار پرداخت، که بر اساس داده های به دست آمده که به اندازه گیری سرعت او در زمین و مهمتر از همه در خارج از زمین نیز می پرداخت، این کفش به صورت سفارشی ساخته شده است.

مهم تر از همه، نایک از پرینتر سه بعدی به منظور ایجاد مجموعه ای از کف های کفش میخی استفاده کرده است که هر یک از آن ها دارای میزان متفاوتی از سفتی هستند تا به طور کامل با کف کفش قهرمان دو سرعت یکپارچه شود. شین کوهاتسو، مدیر طراحی ابتکاری نایک، گفته است که کلید اصلی در اینجا درک این مسئله است که کف این کفش چگونه از روی زمین بلند می شود. این اطلاعات به منظور ساختن کفشی استفاده می شوند که به دوندگان کمک میکند تا سریعتر بدوند. این مدل بهینه شده نیاز به ارائه ی مقدار مناسبی از پشتیبانی به همراه تحمل تمام قدرت به کارگرفته شده در زمان دوندگی در طول مسابقه ی 100m دارد. در همین زمان، باید به اندازه ی کافی برای ورزشکار سبک باشد تا آن ها احساس راحتی کنند.

در مورد Fraser-Pryce ، ممکن است فکر کنید که چرا او وسوسه شده است تا از یک کفش جدید در Rio 2016 استفاده کند. در نهایت، او برنده ی مدال طلا در دوی 100 متر زنان در دو المپیک تابستانی گذشته است. چرا چیزی را اصلاح کند که خراب نشده است؟ اما در حیطه ی ورزش که یک دهم ثانیه می تواند تفاوت بین مدال طلا و نقره باشد، هر نوع مزیتی می تواند برای ورزشکاران کمک کننده باشد. و در حالی که طراحی نهایی Zoom Superfly Elite از ویژگی کف طراحی شده به وسیله ی پرینتر سه بعدی برخوردار نیست، این تحقیقات به منظور توسعه ی نسخه ی پلاستیکی، که بیشتر از 100 ورزشکاری که نایک اسپانسر آن ها شده است و قرار است آن را در المپیک استفاده کنند، از اهمیت بسیاری برخوردار است.

پس از آزمایش بیش از 20 کفش طراحی شده با پرینتر سه بعدی، نایک تصمیم گرفت تا Zoom Superfly Elite را بدون میخ هایی قرار داده شده در کفش که به روش سنتی نیز در پای ورزشکاران دیده می شد، بسازد. در عوض، این شرکت تصمیم گرفت تا از پین های ثابتی در زیر این کفش استفاده کنید، که به منظور اطمینان حاصل کردن از این مسئله طراحی شده اند که پای ورزشکار به زمین مسابقه نزدیک تر باشد. از نظر تئوری، این باید به معنای سرعت بیشتر برای دونده باشد. به زودی خواهید دید که در عمل چگونه کار خواهند کرد، یعنی زمانی که Fraser Pryce در دوی 100 متر زنان در مرحله ی مقدماتی مسابقات ریو در تاریخ 12 آگوست مسابقه می دهد.

کوهاتسو، که برخی دیگر از پروژه های پرینت سه بعدی را نیز در نایک به عهده گرفته است، به این تکنولوژی به عنوان ابزاری باور دارد که می تواند به تولید محصولات بهتر منجر شود، البته نه لزوما به عنوان جنبه ی اصلی برای محصولات، حداقل هنوز به این مرحله دست پیدا نکرده است. او در ادامه گفته است که "برای ما در حال حاضر، پرینت سه بعدی کاملا در مورد تسریع بخشیدن به پروژه، و فرآیند نوآوری محسوب می شود. " صنعت پرینت سه بعدی هنوز در جایی قرار نگرفته است که بتواند جایگزین فن آوری های تولیدی عظیم شود. ما از آن برای آنچه که آن را به بهترین شکل انجام می دهد، استفاده می کنیم که آن تسریع بخشیدن به نمونه سازی های اولیه است." همچنان، کوهاتسو به مفهوم پرینتر سه بعدی نایک برای رگه ی ته کفش در فوتبال اشاره می کند، که به نشان دادن قابلیت بالقوه ی پرینتر سه بعدی می پردازد.

رقیب بزرگ نایک، آدیداس، همچنین در طول ماه های اخیر با جدیت بیشتری در مورد پرینتر سه بعدی برنامه ریزی کرده است. همین امسال، غول محصولات پوشیدنی ورزشی آلمانی از Futurecraft سه بعدی پرده برداری کرد، یک کفش مخصوص دو که به کمک مواد اولیه ی پرینت سه بعدی ساخته شده است. البته این محصول در حال حاضر تنها در حد یک مفهوم محسوب می شود، آدیداس گفته است که یک نسخه ی مصرفی در دست ساخت است. همین مسئله در مورد برندهایی مانند New Balance و Under Armour نیز صدق می کند، که به معرفی کفش های تولید شده با پرینت سه بعدی در چندین ماه پیش، پرداخته اند.

مدیر ارشد نایک، در بخش نوآوری ورزشکاران، توبی هاتفیلد، که به طراحی کفش طلایی مایکل جکسون برای المپیک آتلانتا در سال 1996 پرداخته بود نیز فکر می کند که صنعت پرینت سه بعدی برای تولید محصولات پوشیدنی ، هنوز برای تولید در حجم انبوه آماده نیست. او در بخشی از صحبت های خود اعلام کرد "ما از پرینت سه بعدی استفاده میکنیم تا چیزی آماده برای آن ها در دستان خود داشته باشیم (برای ورزشکاران)"، او با توجه به طراحی آخرین پروژه ی خود، یعنی Nike Zoom PV III ، که یک کفش برای ورزشکاران پرش با نیزه است، اشاره کرد. " اگر مقیاس موردنظر صحیح باشد، آن ها می توانند این کفش را پوشیده و حرکت کنند، اما نمی توانند با آن به پرتاب نیزه بپردازند، ما فعلا این کار را انجام نخواهیم داد."
همانند Zoom Superfly Elite (که درماه اکتبر به بازار عرضه می شود)، Zoom PV III نیز از یک نمونه ی اولیه ی پرینت شده ی سه بعدی برخوردار است، اگرچه، این تکنولوژی از تاثیرگذاری همسانی در این محصول برخوردار نبوده است. دلیل آن این است که هاتفیلد از ماشین آلات دیگری برخوردار است که ترجیح می دهد از آن ها برای ساختن قطعات مختلف این محصول استفاده کند.
در نهایت، کوهاتسو گفته است که بسیار شگفت انگیز است که مردم، پرینت سه بعدی را به عنوان "یک فر برای پخت بسیار آسان درنظر می گیرند" ، اما او فکر نمی کند که این تکنولوژی هنوز به مرحله ی عملی رسیده باشد. همچنین، او مطمئن است که نایک به استفاده از پرینتر سه بعدی به منظور کمک کردن برای طراحی محصولاتی مانند Zoom Superfly Elite و Magista 2 ادامه خواهد داد. " اگر راهی وجود داشته باشد که به تولید محصولی بپردازیم که واقعا بتواند به بهبود مزیت های موجود برای ورزشکاران منجر شود، در این صورت مطمئنا ما هر چه سریعتر آن را به کار خواهیم گرفت".