پلیس از کپی سه بعدی انگشت های مقتول برای باز کردن گوشیِ او استفاده می کند

یکی از پروفسورهای دانشگاه ایالت میشیگان، آقای Anil Jain بر روی ایمن کردن بیشتر شناسایی های biometric-ای به اندازه نوعِ facial آن ها کار می کند. البته زمانی که پلیس از او خواست که با استفاده از پرینت سه بعدی انگشتِ مقتول گوشی او را باز کند قبول کرد.
بر اساس Fusion از آنجا که پرونده هنوز در دست اجراست، jain نتوانست اطلاعات دقیقی در این باره بدهد اما نسخه تصفیه شده خبر این است که پلیس برای پیدا کردن قاتل پرونده نیاز به اطلاعات گوشی مقتول داشته و به نظر برای به جواب رساندن پرونده به درد او می خوردند و از آنجایی که این شخص قبل از به قتل رسیدنش توسط پلیس دستگیر شده بود و اثر انگشتش موجود بود آن را به Jain داده اند تا از روی آن نمونه ای قابل قبول برای دیوایس هوشمندش بازسازی کند.
از آنجا که سنسورهای لمسی خازنی بوده و نیاز به پوست یک نمونه زنده برای مداخله کردن در سطح الکترونیکی دارند Jain انگشت مصنوعی را با لایه ای ضخیم از مواد فلزی میپوشاند که سر گوشی کلاه بگذارد! این که تئوری داستان بود، بگذریم: این پروفسور هوشمند و دانشجویان PhD او هنوز چند هفته ای برای به جواب رساندن مسئله وقت دارند.
گرچه به نظر می رسد استفاده از یک انگشت مصنوعی برای باز کردن قفل یک گوشی آسانتر از وارد معامله شدن با شرکت سزنده آن محصول است اما از نظر قانونی بی اشکال نیست. در مورد این پرونده اما از آنجا که فرد نامبرده نه مشکوک به جرم است و نه زنده(!) نمی تواند در کار پلیس مداخله ای قانونی انجام دهد و از حقوقش دفاع کند.
آقای Brayan Choi محقق امنیتی و قانونی دادگاه در این باره به Fusion می گوید: «مورد پنجم قانون اساسی از شهروندان در مقابل مداخله پلیس در اعتراف شخصی آن ها جلوگیری می کند. شخص متوفی در این پرونده از آنجا که مشکوک به جرم نیست با این کار در خطر مجرم شناخته شدن قرا می گیرد و این اقدام ماموران دولتی از نظر قانونی بی اشکال نیست».
برای اشخاص زنده اما به طور مستقیم در قانون نیامده که آیا پلیس می تواند آن ها را مجبور به باز کردن قفل گوشی هایشان کند یا نه. و اینکه آیا این کار با حق شماره پنج شهرواندان در قانون اساسی در تضاد هست یا خیر.