canon به یک بازی واقعیت مجازی راه پیدا میکند

واحد واقعیت مجازی هنوز برای اوج زمان تماشای تلوزیون آماده نیست. مدل کنونی در صدای درونی و توساختی مشکل دارد ، و این کاربران را ملزم به استفاده از یک جفت هدفون مجازی برای تجربه ای کامل میکند . و بیشتر دستگاه فرستنده و گیرنده گوشی و دهانی است تا هدست. در هر دو سو جا میخورد و به کاربران این امکان را میدهد تا آن را جلوی صورتشان نگه دارند . قسمت مثبت این قضیه اینجاست که قسمت چشم برای کسانی که عینکی اند خیلی راحت تر است .
دموی ویدئویی مرا در یک اتاق بزرگ طلایی با سقف گنبدی قرار داد، که در مرکز رقص فلامنکو قرار گرفته بود. واحد واقعیت مجازی دید 120 درجه دارد و با این کار من قادر بودم که سرم را به هر سو بچرخانم تا به هر اجرا کننده جداگانه نگاه کنم . مثلا یک نوازنده ی گیتار بسیار با احساس که دقیقا پشت سر من قرار گرفت . تصویر بسیار روشن و دقیق بود ، و برازنده ی رزولوشن بالایش است ، اما مقدار ناچیزی تیرگی هر زمان که من مسیر هدست را عوض میکردم تا چیزی جدید ببینم وجود داشت . ولی به بدی نسخه های اولیه ی oculus rift نیست اما هنوز هم در یک تجربه ی به این زیبایی ، عیب قابل توجهی است.