از سال گذشته، زمانی که IBM نسخهی 5 کوانتومبیتی کامپیوترهای پیشرفته را معرفی کرد، در حال ارائهی کامپیوترهای کوانتومی با عنوان خدمات ابری میباشد و امروز این شرکت کامپیوترهای 20 کوانتومبیتی خود را عرضه کرد (هر کوانتومبیت یک واحد تک از اطلاعات کوانتومی است). همچنین این شرکت اعلام کرد که محققان IBM به طور موفقیتآمیزی یک نمونهی 50 کوانتومبیتی را ساختهاند که این نقطهی عطف دیگری برای کامپیوترهای کوانتومی است، هر چند زمان عرضهی آن به بازار مشخص نیست. این اعلامیهی امروز IBM، اولین پیشنهاد تجاری آن است، زیرا نسخههای اولیهی کامپیوترهای کوانتومی آن با هدف شکلدهی به انجمن کاربران و کمک به آموزش افراد برای برنامهنویسی و استفاده از این ماشینها به صورت رایگان ارائه شده بود. این عرضه تا پایان سال جاری در دسترس میباشد.
محاسبات کوانتومی یکی از زمینههای سخت تکنولوژی برای یادگیری هستند و به جای استفاده از حالتهای صفر و یک در نمونههای کلاسیک، کامپیوترهای کوانتومی در حالتهای چندگانه کار میکنند. این وضعیت همه نوع احتمالات برنامهنویسی جدید را ایجاد میکند و سیستمها و نرمافزارهای جدیدی که بتوانند با این شیوهی محاسباتی کار کنند را نیاز دارند.
Dario Gil از IBM میگوید، افزایش تعداد کوانتومبیتها تنها بخشی از داستان است. سر و کار داشتن با کوانتومبیتهای بیشتر منجر به پیچیدهتر شدن تعاملات کوانتومبیتها میشود زیرا آنها در فرایندی به نام درهم تنیدگی (Entanglement) با یکدیگر در تعامل هستند. وی افزود: "ما کوانتومبیتهای بیشتر و خطاهای کمتری داریم که برای حل مشکلات بیشتر ترکیب شدهاند." مسئلهی دیگر در هنگام برخورد با حالت های کوانتومی است که تمایل کوتاه مدت برای وجود داشتن در حالتی است که یکپارچگی (Coherence) نامیده میشود. این بدان معناست که کاربر زمان کوتاهی دارد تا قبل از اینکه کوانتومبیتها تبدیل به حالت صفر و یک در محاسبات کلاسیک شوند از این حالت کوانتومی استفاده کند.
محاسبات کوانتومی یکی از زمینههای سخت تکنولوژی برای یادگیری هستند و به جای استفاده از حالتهای صفر و یک در نمونههای کلاسیک، کامپیوترهای کوانتومی در حالتهای چندگانه کار میکنند. این وضعیت همه نوع احتمالات برنامهنویسی جدید را ایجاد میکند و سیستمها و نرمافزارهای جدیدی که بتوانند با این شیوهی محاسباتی کار کنند را نیاز دارند.
Dario Gil از IBM میگوید، افزایش تعداد کوانتومبیتها تنها بخشی از داستان است. سر و کار داشتن با کوانتومبیتهای بیشتر منجر به پیچیدهتر شدن تعاملات کوانتومبیتها میشود زیرا آنها در فرایندی به نام درهم تنیدگی (Entanglement) با یکدیگر در تعامل هستند. وی افزود: "ما کوانتومبیتهای بیشتر و خطاهای کمتری داریم که برای حل مشکلات بیشتر ترکیب شدهاند." مسئلهی دیگر در هنگام برخورد با حالت های کوانتومی است که تمایل کوتاه مدت برای وجود داشتن در حالتی است که یکپارچگی (Coherence) نامیده میشود. این بدان معناست که کاربر زمان کوتاهی دارد تا قبل از اینکه کوانتومبیتها تبدیل به حالت صفر و یک در محاسبات کلاسیک شوند از این حالت کوانتومی استفاده کند.