با پلوتو آشنا شوید : ناسا به ما نمای نزدیکی از سیاره ای میدهد که از آن غافل بودیم

آخرین عکس پلوتو از سفینه ی فضایی جدید ناسا. این عکس تا به حال دقیق ترین آنها بوده است و مناطقی را نشان میدهد به نام "قلب" . این عکس در 13 جولای گرفته شده . قبل از اینکه New Horizons نزدیک ترین برخوردش را در 14 جولای داشته باشد، دانشمندان ناسا تا قبل از پایین روز اطلاعات جدید نخواهند گرفت.
بعد از سه میلیارد مایل سفر که بش از نه سال طول کشید، ماهواره ی جستجوگر هوریزون جدید ناسا بالاخره به پلوتو رسید. یکی از دور ترین چیزهایی که در منظومه ی خورشیدی وجود دارد. و عکس های گرفت که دهان دانمشندان را باز گذاشت، و بالاخره احتمالا هر چیزی را که در کتابهایمان یاد گرفتیم را تغییر داد.
سفینه فضایی جدید هوریزون نزدیک ترین برخورش را با سیاره ی دورف قبل از 8 صبح انجام داده بود . سه شنبه صبح فریاد شادی دانشمندان و محققان در پایگاه ها برخواست. این سفر بسیار غیر عادی و خاص بود. عکسها و اطلاعات جدید تا قبل از 9 شب نمیرسند. ، وقتی ناسا انتظار دریافت پیام از نیو هوریزونز را داشت، ماهواره از قبل شروع به فرستادن عکس ها از پلوتو و ماهش کرد، کارن در آخرین برخوردش. عکسی که در 13 جولای فرستاده شد واضح ترین عکس از پلوتو بود که کسی تا به حال دیده بود.

جان هلدرن" یکبار دیگر آمریکا پیشگام در فضاست "
تا امروز صبح ، ما هرگز چنین ویژگی های نزدیکی را بر روی آن توپ یخی ندیده بودیم. حفره ها و بر آمدگی ها ، زمین های مسطح و آزاد. آیا رشته کوه هم وجود دارد؟ دریاهای یخ زده چطور ؟ گفتنش سخت بود . فقط اینکه خیلی دور بود. تصور کنید: 3 میلیارد مایل.
حالا ما میتوانیم یک ترکیب بزرگ و روشنی را بر روی پلوتو ببینیم که به طور غیر رسمی "قلب" نامیده میشود. و تقریبا 1000 مایل است. و نزدیکش زمین گرد  خالدار تاریکتری وجود دارد که احتمالا نشانی از فرآیندهای  زمین شناسی در حال وقوع است(ناسا میگوید ) . دانشمندان میدانند که آن منطقه ی یخ زده ی دور قطب جنوبی پلوتو به مدت 20 سال خورشید را ندیده است. و به مدت 80 سال دیگر نخواهد دید. اما نیو هوریزونز فهمید که آن تکه یخ ها از نیتروژن مولکولی تشکیل شده اند.
جان هلدرن، دستیار رئیس علم و تکنولوژی و مدیر اجرایی دفترسیاست های علمی و تکنولوژیک  کاخ سفید ، میگوید: من بابت دستاورد های اخیر ناسا بسیار خوشحالم ،  اینکه این شکل ها بار دیگر نشان میدهد که آمریکا در امور فضایی پیشگام است . نیو هوریزونز برای مدت طولانی آخرین دستاورد ناسا بوده ، همانطور که نیو هوریزونز پرواز کم ارتفاعش را  از کنار پلوتو تمام میکند، و بیشتر و بیشتر به سوی کمربند (Kuiper) راهش را ادامه میدهد، سفراکتشافی چندوجهی ناسا نیز ادامه میابد.
پلوتو 85 سال پیش توسط کلاید تومبرگ کشف شد، او با دقت به تلسکوپش نگاه کرد و نقطه ی کمرنگی را در دورترین قسمت منظومه ی خورشیدی دید و متوجه شد که این بیشتر شبیه یک لکه بر روی لنزش است. سیاره های نزدیک تر در ذهن ما مدون ترند، و قابل دسترسی تر . سفری به مریخ مثلا تنها حدود 9 ماه وقت میبرد. پرواز نیوهوریزونز  به سیاره ی دورف و 5 ماه شناخته شده اش حدود 10 سال در آژانس فضایی وقت گرفت . در ژانویه ی سال 2006 راه اندازی شده بود، و با سرعت 36.373 mhp سفر میکرد، و درست بعد از رسیدن به پلوتو ، به همان زودی در حال رفتن بود، با سرعت 31 مایل در ساعت دور میشد.  این در آنجا در آن تاریکی مرکب مانند در گوشه ی فضا تنها نمانده است. پلوتو در منطقه ای از منظومه ی خورشیدی به نام کمربند Kuiper قرار دارد ، یک منطقه ی بیرونی که با چیزهای یخی که اندازه شان از تخته سنگ تا سیاره های دورف (کوتوله ) است.
در مقابل چیزی که ما در مورد پلوتو میدانیم، چیزهای زیادی وجود دارد که نمیدانیم. در واقع بر سر اندازه ی اصلی سیارک(یا هرچیزی که خودتان مینامیدش را تا همین اواخر بحث بود.دانشمند این ماموریت ، بیل مکنیکون ، از دانشگاه سنت لوئیس واشنگتن میگوید: اندازه ی پلوتو از زمان کشفش در سال 1930 مورد بحث و مناقشات قرار میگرفت. ما هیجان زده ایم که بالاخره این سوال را کنار میگذاریم و به سراغ بقیه میرویم. " پلوتو 1473 مایل  قطر دارد.  یه جوراهایی بزرگتر از همه ی تخمین های قبلی. عکسهایی که از طریق تصویرگر اکتشافی دوربرد (LORRI) گرفته شدند این قصد را در روزهای قبل از پرواز داشتند. این نتایج چیزی را که قبلا مورد شک بود را ثابت میکند، پلوتو از همه ی اشیا شناخته شده ی منظومه ی شمسی آنسوی نپتون،  بزرگتر است.
آیا  موقعیشتش به عنوان یک سیاره را بدست می آورد؟ فقط زمان میتواند بگوید.