جت الکتریکی لیلیوم:آیا هواگردهای عمود پرواز برای استفاده عموم عرضه می‌شوند؟

آیا هواگردهای عمود پرواز برای استفاده عموم عرضه می‌شوند؟
هواگرد لیلیوم که در برخاستن و فرود آمدن روی زمین مانند هلیکوپتر عمل می‌کند، با چرخاندن موتورها از حالت عمود پرواز، به حالت پرواز رو به جلو تغییر وضعیت می‌دهد.
از سوار هواپیما شدن و رفتن به فرودگاه واهمه دارید؟ چرا از این بازی نمایشی میان‌بر نمی‌زنید و سوار بالگرد جت خود با موتور تمام الکتریک و دو سرنشینه، با قابلیت فرود آمدن و برخاستن عمودی نمی‌شوید؟
این دیدی است که جت لیلیوم، که در آلمان و زیر نظر بخش توسعه سازمان فضایی اروپا در حال توسعه است، در اختیار شما می‌گذارد. این جت دارای امتیازاتی همچون کنترل‌کننده‌های سیستم پرواز هواگرد، فرودافزار با قابلیت جمع شدن، درب‌های به شکل بال پرنده و حداکثر سرعت ادعا شده برابر با 400 کیلومتر بر ساعت (250 مایل بر ساعت) است. سازندگان آن ادعا می‌کنند این جت الکتریکی شخصی تا سال 2018 توسط عموم قابل استفاده خواهد بود.
لیلیوم که توانایی پرواز عمودی بالگردها و قابلیت‌های مسافرتی هواپیماهای با بال ثابت را ترکیب کرده است، از سایر دستگاه‌های عمود پرواز مانند هلیکوپترها صدای کمتری تولید می‌کند، که این ویژگی را مدیون موتورهای داکت فن با توان 320 کیلووات (435 اسب بخار) و باتری‌های قابل شارژ است. (با نمونه اولیه X-plane شرکت دارپا بی‌شباهت نیست.)
لیلیوم که بیشتر برای پروازهای تفریحی در حین روز طراحی شده، باید به عنوان هواپیمای اسپرت سبک در اروپا دسته ‌بندی شود و برای گواهی‌نامه خلبان آن، تنها 20 ساعت آموزش نیز کافی است.
دنیل ویگند، مدیرعامل و یکی از 4 مؤسس شرکت می‌گوید: «هدف ما توسعه هواپیمایی برای استفاده روزانه است. ما به دنبال هواپیمایی هستیم که قابلیت فرود و برخاستن عمودی را داشته باشد و زیربنایی پرهزینه و پیچیده به اندازه فرودگاه نیز مورد نیاز نباشد.»
شاید پرواز کردن با هواگرد، با ساعات آموزشی بسیار کم و تعداد بسیار زیاد سیستم‌های مربوط به باتری، موتور و قطعات الکترونیکی (مانند سایر هواگردهای عمود پرواز الکتریکی، مانند Joby S2) کمی نگران کننده باشد،اما این هواگرد جدید از هلیکوپتر امن‌تر است و با سیستم کنترل کامپیوتری خودکار و هوشمند فرود آمدن و برخاستن، احتمال هرگونه امکان اشتباه خلبان به شدت کاهش می‌یابد.
در ابتدا لیلیوم تنها می‌تواند از فرودگاه‌های کوچکی که طراحی خاصی دارندف شروع به پرواز کند. هرچند هدف نهایی برای آن، این است که بتواند از هر سطح صافی که از 15*15 متر (49*49 پا) بزرگ‌تر باشد، مثلاً یک باغ بزرگ، به صورت عمودی برخیزد.
در حین پرواز، لیلیوم موتورهای خود را به وضعیت روبه‌عقب در می‌آورد تا آن را مانند هواپیمایی با بال‌های ثابت، با سرعت 300 کیلومتر بر ساعت (180 مایل بر ثانیه) به جلو ببرد و مسافتی برابر با 500 کیلومتر (300 مایل) را در یک بار شارژ طی کند. حداکثر سرعت برابر با 400 کیلومتر بر ساعت (250 مایل بر ساعت) است، اما در حداکثر مسافت طی شده نیز تأثیر دارد.
شرکت لیلیوم در سال 2015 توسط گروهی از مهندسین و دانشجویان مقطع دکتری در دانشگاه فنی مونیخ در آلمان تأسیس شد و یک سرمایه‌گذار خطرپذیر هزینه‌های توسعه این هواگرد را تأمین می‌کند. تا این زمان، شرکت اعلام داشته است که نمونه‌های اولیه با وزن 25 کیلوگرمی (55 پوند) آزمایش شده و درست عمل کرده‌اند.
لیلیوم برنامه پیشرفت جاه‌طلبانه‌ای دارد و اولین پرواز آن با انسان با نمونه‌ای با اندازه کامل، برای سال 2017 برنامه‌ریزی شده است. پس از آن، شرکت باید پروازی با نمونه‌ای کاملاً آماده برای دریافت مجوز پرواز تا سال 2018 انجام دهد و برای تولید در اندازه اصلی آماده شود. جزئیاتی دقیقی از قیمت تعیین شده در دست نیست، اما با توجه به گفته‌های شرکت لیلیوم، از سایر هواگردها با این اندازه بسیار ارزان‌تر است و هزینه‌های استفاده و نگهداری از آن نیز پایین‌تر است.