حملات قلبی به خودی خود ترسناک میباشند، اما میتوانند به دلیل ایجاد آسیبی دائمی بدتر نیز باشند. حتی یک وقفهی کوتاه در جریان خون میتواند به آسیب دائمی در بافتهای حیاتی که نیازمند ضربان عادی قلب است گردد.
اگرچه احتمالا راهکاری برای جلوگیری از این صدمات وجود دارد. دانشمندان دریافتهاند که یک باکتری حساس به نور میتواند جریان ورود اکسیژن به درون قلب را بیشتر نماید. همانند گیاهان، باکتریها نیز عملی مشابه فتوسنتز انجام میدهند و CO2 و آب را تبدیل به اکسیژن میکنند. اگر این باکتریها را پس از حملهی قلبی هر چه سریعتر در معرض نور قرار دهید، میتوان میزان اکسیژن قلب را همچنان در حد مطلوب قرار داد و توانایی میزان پمپاژ قلب را پس از حمله افزایش داد.
اجرای چنین آزمایشی بر روی قلب موش اعجابآور بود. سطح اکسیژن ۲۵ برابر بیشتر از ۱۰ دقیقه پس از حمله بوده و قلب ۶۰ درصد خون بیشتر در ۴۵ دقیقه پس از حمله پمپاز کرده است.
اگرچه احتمالا راهکاری برای جلوگیری از این صدمات وجود دارد. دانشمندان دریافتهاند که یک باکتری حساس به نور میتواند جریان ورود اکسیژن به درون قلب را بیشتر نماید. همانند گیاهان، باکتریها نیز عملی مشابه فتوسنتز انجام میدهند و CO2 و آب را تبدیل به اکسیژن میکنند. اگر این باکتریها را پس از حملهی قلبی هر چه سریعتر در معرض نور قرار دهید، میتوان میزان اکسیژن قلب را همچنان در حد مطلوب قرار داد و توانایی میزان پمپاژ قلب را پس از حمله افزایش داد.
اجرای چنین آزمایشی بر روی قلب موش اعجابآور بود. سطح اکسیژن ۲۵ برابر بیشتر از ۱۰ دقیقه پس از حمله بوده و قلب ۶۰ درصد خون بیشتر در ۴۵ دقیقه پس از حمله پمپاز کرده است.