یک برنامه ریز کامپیوتر را تصور کنید . این شخص چه شکلی است ؟ چه کار میکند ؟ آیا این شخص با کسی است ؟ چه سرگرمی هایی دارد؟
احتمالا شخصی که تصور کردید اینگونه بود : مرد، سفید یا آسیایی آمریکایی ، با ظاهری نه چندان جذاب و تنها پشت یک کامپیوتر . این تصور عمومی از علاقه مندان علم کامپیوتر در فرهنگ آمریکاست . و این تصویر 30 سال است که وجود دارد : آنقدر که دختران دبیرستانی چیزهایی مانند این میگویند :
وقتی " علم کامپیوتر " را شنیدم ، پسرهایی خرخوان را تصور کردم که مردهای خرخوانی با ریش تبدیل میشوند ، با سر خمیده پشت کامپیوتر های بزرگ نشسته و با کلیک کد هایی را در میاورند که برای من معنی ندارد . مشکل واقعی اینجاست که این ظاهر غیر جذاب ممکن است به صورت جدی دختر ها را از در نظر گرفتن این حرفه منع کند . اینطور که پیداست زنها در این رشته شرکت زیادی ندارند و تنها 18 درصد رتبه های کالج به زنها میرسد . من بخشی از یک تیم میان رشته ای در موسسه ی علوم مغز و یاد گیری در دانشگاه واشنگتن هستم . در سه سال گذشته ، تیم ما که شامل محققان ساپنا چریان و اندرو ملتزف میشود بر روی تاثیرات این تصورات بر روی دختر ها کار کرده اند . این تاثیرات واقعی اند اما راه هایی برای روبه رو شدن با آن ها وجود دارد .